Nabeschouwing

De nabeschouwing heb ik bij nader inzien toch maar wat later getypt. In de bus heb ik een powerpointpresentatie gemaakt, die bij Apple weer keynote heet. Dat leek me wel geschikt om zaterdag te kunnen tonen aan eventuele gasten. Want je kunt het mensen toch niet aandoen om enthousiast te zijn over een diashow van meer dan 1200 foto's.

Een week na terugkeer lijkt de fietstocht al weer lang geleden en bijna wat onwerkelijk. Heb ik echt zoveel km gefietst? Had het in Syrië ook anders kunnen gaan? Had ik ook kunnen vallen en de ambulance uit proberen? Had de interactie binnen de groep ook verkeerd kunnen uitpakken?
Allemaal vragen waarop niet altijd een eenduidig antwoord mogelijk is, zelfs achteraf niet.

Laat ik eerst beginnen bij een van de hoogtepunten van de tocht, de ontmoeting met Prins Hassan. In het verslag van vorige week zaterdag heb ik al zijn speech en vragen/antwoorden opgenomen. Ik geef hier nog even zijn website voor de echt geïnteresseerden: http://www.elhassan.org/public/mainEnglish.aspx?Lang=3&Page_Id=698&page_id2=1149

Boeiend dat het mogelijk is via de Rotarycontacten om zo'n ontmoeting te hebben.

Dan algemeen: wat de reis het waard?
Ik zeg vol overtuiging ja. Ook al is de vergelijking met de reis van 2009 natuurlijk steeds in het achterhoofd. Vooral in het begin omdat we de eerste vier dagen in Jordanië een groot deel van dezelfde route reden. Dat moest even wennen om niet alles te willen vergelijken. Maar landschappelijk zaten we nu in een totaal andere periode: het was overal veel groener, behalve de woestijn natuurlijk. Verder waren de landschappen waar we doorheen fietsten zo mooi. Soms moesten we het mooie weer er even bijdenken om de pracht van alles om ons heen te zien, maar en dat blijkt wel uit de verslagen, prachtig was het.
Uiteraard vond ik het jammer dat we niet door Saoudi Arabië hebben gefietst. Eigenlijk was dat voor mij de doorslaggevende reden om me weer op te geven. Ik had daarbij meteen gezegd dat ik dit keer, zo snel na de andere tocht, geen sponsorgeld ging inzamelen. Dat werd gerespecteerd en daarmee is de toch weer puur een cadeautje voor mezelf geworden.
Het wegvallen van SA is daarmee en zeker ook door het extra stukje Jordanië goed te plaatsen.

Hoewel een volgende tocht niet meer naar deze landen zal gaan, er is nog zo veel meer te ontdekken, zal ik deze tochten in mijn hart blijven koesteren.
De eerste tocht van 2009 was er een van ontdekking, verbazing, ontmoeting en begrip naar andere culturen.
Deze tocht heeft me verdieping gegeven. Zowel in ontmoetingen met andere Rotary's en haar leden, landschappelijk en vooral het besef dat er veel meer landbouw is (met dank aan irrigatietechnieken en dus ook de rubberen waterbuizen) in alle doorkruiste landen.
Verder het besef dat de sociale onrust in veel van deze landen een grote noemer hebben: de meestal beter dan hun ouders opgeleide jongeren pikken het niet langer dat er een kleine groep zeer welgestelden is en voor hun geen echte toekomst. Sociale media zoals facebook worden in combinatie met de huidige generatie mobieltjes bijzonder intensief gebruikt. Verder is het besef dat het zwarte goud mede door het westen en Rusland wordt bestierd en ziedaar alle ingrediënten voor onrust. Dan zijn er ook nog toenemende geloofsverschillen, ook binnen de Islam.

Het fietsen binnen een groep blijft bijzonder. Het fietsen is namelijk ook het enige dat echt bindt. Navijf tor zes weken zie je langzaamaan het eindpunt ook komen en dat is goed. Je blijkt veel van elkaar te kunnen hebben, maar ook zijn de lontjes soms kort. Gelukkig is dat besef (meestal) ook aanwezig. Met Sjieuwke heb ik thuis de afspraak dat we niet gaan slapen voordat we zaken uit gepraat hebben.
Helaas is het in de groep net niet gelukt om dat te doen.
Ik heb tijdens een briefing in Italië nog een poging gedaan om twee stellen aan het praten te krijgen met het volgende rijm:

Er waren vandaag twee stellen die wellicht de lucht willen klaren
niet collectief evalueren maar onderling even in elkaars ogen staren

Een tunnel en roepen vormt het decor van het eerste stel
Het proportioneel voorin rijden raakte bij de tweede discussie in de knel

Klaar het vanavond nog op zodat we Rome jubelend halen en niet ook als groep komen te zitten op de blaren

Helaas voor een stel dus teveel van het goede. Jammer!

Een aantal die mijn verslagen ook goed tussen de regels door hebben gelezen vroegen mij of ik wel weer met zo'n grote groep wil fietsen.
Verrassend wellicht maar ja hoor!

Alleen voorlopig even niet. De dynamiek van het groepsgebeuren, het zeer oplettend in een peloton moeten fietsen en het niet even kunnen afstappen om te genieten van een plek of plaatsje die je zelf zou uitkiezen zijn tegen. Maar het leuke is dat je wordt uitgedaagd tot lekker doorfietsen, zeker de berg op en af, je heul leuke contacten onderling hebt tijdens het fietsen maar ook bij het eten bijvoorbeeld en je op plaatsen komt waar je alleen of met zijn twee nooit was gekomen maken het aantrekkelijk.

Toch zal mijn volgende grotere tocht (dat is dus niet een weekje fietsen met Bote, Klaas of Sjieuwke, die tel ik dan maar niet mee) of alleen zijn of met een groep van hoogstens vier man. Plannen te over maar dat is iets voor 2012. Zo zou ik graag Frankrijk! Spanje (incluis Granada en Sevilla) en Portugal willen doen. Ook de VS en Canada blijven trekken.
We zien wel.

Nog even over gps. Wat een enorme tijdswinst geeft dat toch tijdens het fietsen. Ook deze groep liet zich in de landen waar we geen politiebegeleiding hadden graag leiden. Het is dan ook nagenoeg altijd gelukt de groep voor de deur van het hotel te loodsen.
Binnen de groep was er dan ook helemaal geen discussie meer over het gebruik en het feit dat de gps-boys leidend waren.
Als beloning mocht ik, ik ben nu eenmaal verdomd handig met dat ding, voorop de groep in Rome fietsen. We hebben de mooisten rondrit door Rome gemaakt die je maar kunt voorstellen. Veel beter dan in die open bussen! Zonder hapering zijn we op het Sint Pietersplein aangekomen en zelf voelde ik me zeer bijzonder om met zo'n groep achter me dat te doen.

Gisteren en vandaag heb ik nog twee maal 140 km gefietst. Is toch anders in je eentje want je rijdt altijd op kop. Mijn zus vierde haar verjaardag op de camping in Otterlo, Sjieuwke was met haar serviceclub in Zweden, dus in het kader van het afkicken heb ik een hotelletje daar geboekt en heerlijk via twee verschillende routes op en neer gefietst.
Ook Nederland is dus prachtig! Zeker zaterdag bij dat mooie weer en ook hier zijn de bermen onvoorstelbaar mooi met allerlei klaprozen en andere bloemen.
Ik had de twee routes gemaakt met de planner van de fietsersbond. Ongelofelijk snel te maken en goede routes en omdat je de route niet alleen kunt afdrukken (dat doe ik dus niet) maar ook als track kunt downloaden.
Hier is de link: http://www.fietsersbond.nl/op-fiets/fietsroute-planner


Trouwe en minder trouwe lezers van mijn verslagen: bedankt voor jullie belangstelling en ook reacties op deze site maar ook per email en deze week per telefoon of live!
Ik vind het als hobby leuk om dit te doen. Dat jullie het lezenswaardig vinden is dan mooi meegenomen.