Op prinsenbezoek

Amman, 13 april 2011
Bezoek aan Prins Hassan, de broer van voormalig Koning Hoessein.

Henk Holstein, mijn zitfietsmaatje uit Ter Apel, heeft een schitterend stuk geschreven over ons bezoek aan de Prins. Ik heb daarom zijn stuk letterlijk overgenomen.
Tevens doe ik een link erbij naar een krantenartikel over een non in een vliegtuig die voor moslim werd aangezien. Dit artikel werd voorgelezen door de prins als reactie op het Boerkaverbod in Frankrijk en de discussie daarover in vele landen binnen de EU. Overigens gaf hij duidelijk aan dat het bedekken niet iets is wat hij vanuit het geloof en de islam kan verklaren.
De link is: http://www.huffingtonpost.com/jalees-rehman/catholic-nun-forcibly-rem_b_843485.html?ref=fb&src=sp

Toespraak Prince Hassan wekt indruk

Categorie: Weblog
Woensdag 13 april 2011. His Royal Highness Prince Hassan van Jordan heeft ons allen in Amman gemotiveerd onze tocht met elan en spirit te vervolgen.
Na het ontbijt in Lodge Wadi Mujeb vertrokken we om 7.30 uur richting Amman. We reden langs de oostkust van de Dode Zee langs een imponerend deel van deze oostelijke kustlijn. Ruige roodachtige rotsformaties aan de oostzijde van de weg en de helder blauwe Dode Zee aan de westzijde. Toen we het noorden van de Dode Zee passeerden, zagen we de veel besproken nederzettingen (buiten wijken) van Jeruzalem. Wat een spanning verbergt dit landschap. Je ziet geen grenzen maar je kennis van het conflict maakt voor ons de onmin voelbaar. Waar zou onze boodschap for bridging communities and bridging continents beter kunnen landen dan in de regio waar we vandaag zijn. Amman naderde. Een stad van ca 2,5 mln inwoners. Deze enorme stad is principeel gebouwd met de gevel kleur Lime With. Deze consequente kleurstelling bindt toch enigszins de wirwar van gebouwen


Na deze overpeinzing op weg naar de King Hoessein Club waar we His Royal Highness Prince Hassan zullen ontmoeten. Onze gedrevenheid deze ontmoeting aan te gaan resulteerde in een ruime mogelijkheid om vooraf in een sfeervol restaurant uitgebreid koffie met gebak te nuttigen.

Ruim op tijd werden we toegelaten in een sfeervolle klassieke ruimte met veel leer, prachtige antieke meubelen en kunst. We werden vervolgens uitgenodigd om ons te begeven naar de ontvangst ruimte. Deze ruimte had een architectuur met veel glas en moderne wandcomposities. Het licht symboliseerde de openheid.


Na binnenkomst van Prince Hassan begroette hij ons allen persoonlijk. Deze man had een amicale en open uitstraling. Zijn visie en beschouwingen boeiden ons. Hij heeft onze doelstelling begrepen en omarmd. Prince Hassan is in Jordanë bekend als een filosofische intellectueel. Als hij getalenteerd spreekt luistert een ieder aandachtig. Zijn toespraak was dermate indrukwekkend dat wij zijn Senior Excutive Assistant, Lyn Heppner, hebben uitgenodigd ons een samenvatting van zijn speech, visie en zijn antwoorden op de gestelde vragen te verzorgen. Op deze wijze krijgt Prince Hassan de mogelijkheid om zonder tussenkomst van onze redactie de bezoekers van onze site en de media in Nederland te bereiken en te informeren.


De toespraak volgt zodra wij die hebben ontvangen.


We vonden het deel van zijn boodschap waarin Prince Hassan de Europese Unie als voorbeeld stelde voor West-Asia toonzettend. Mensen, culturen en economiën in West-Asia zouden samen kunnen bouwen aan de toekomst, waarbij grenzen langzaam dienen te vervagen en waarbij respect voor elkaars religies en culturen een beangrijke basis is. Dat nonbelievers daarbij gelijkwaardig zijn aan mensen met een religie toont zijn ruime en moderne inzicht.


Prince Hassan vroeg aandacht voor het boek van David Livingham of the University of Chicago met de titel Islam and the making of Europe.
Ook wees hij op een artikel dat via deze link te lezen valt.



Leo Schmidt sprak op zijn bekende en inspirerende wijze Prince Hassan toe. Hij benadrukte nogmaals ons doel. Dit deed Leo deels in het Arabisch.

Leo had vandaag een hoofdrol. Na de mislukte start in Jeddah heeft de toespraak van Prince Hassan en deze toespraak van Leo onze tocht opnieuw het elan gegeven welke het verdient. De brief die we hebben ontvangen zullen we koesteren en vol trots naar Rome brengen.

Leo heeft als respect aan de Jordaanse gastvrijheid en betrokkenheid met onze reis een prachtig bord uit Makkum aangeboden, dit bord is speciaal voor dit doel is gemaakt en het thema bridging communities is hierop kunstzinnig verwerkt.

Op de vraag van Jan Keesen hoe Prince Hassan de risico's voor een doorreis door Syrië nu inschat, werd door Prince Hassan kenbaar gemaakt de risico's, natuurlijk zonder garantie, aanvaardbaar te achten.


Na een prachtig slot verhaal, welke onderdeel zijn van het door Lyn Heppner verzorgde verslag, namen we na een fotosessie op de trap afscheid.

We spoedden ons met loeiende sirene's naar de Tourist Police Department. Dit Deparment was gelegen aan de Izz Al-Din Al Khateeb Al-Taminr St. Onze reis in 2009 is voor de Rotary Amman-West aanleiding een business language center (talenproject) voor de Tourist Police te starten. We zijn door 2 agenten, die deze opleiding met goed gevolg hebben doorlopen, captain Younes Almrooj en sergant Ahhmad Friwan, door geheel Jordanië begeleid. Leo sprak lovende woorden over deze agenten en adviseerde de chef, Colonel Zuhdi Janbik, deze agenten met terugwerkende kracht te promoveren. De sfeer was ook hier ontspannen en genereerde vriendschap. Na een complimenterend woord van Kees Kant (voormalig commisaris van politie) op weg naar het naar het Royal automuseum.



In dit museum is een indrukwekkende verzameling van het duurste koninklijke speelgoed verzameld en opgesteld. Voor de liefhebber is hier veel te genieten (www.royalautomuseum.jo). Dit museum wordt ook veel door de schooljeugd bezocht. Maar meisjes en jongens mogen niet tegelijk in dit museum. Vandaag was het een meisjesdag!!


Na het museum zijn we naar een restaurant afgereisd waar we een specifieke locale maaltijd hebben genuttigd. Na deze maaltijd een wandeling door het oude stadshart (Souk) en de bezichtiging van het grootste amphitheater van Jordanië (600 v Chr.). Dit theater bied plaats aan ca 6000 bezoekers en is in dermate goede conditie da nog steeds opvoeringen mogelijk zijn.


Vervolgens snel terug naar het hotel, omkleden, de dagelijkse briefing om 19.00 uur en vertrekken naar de Ortothodox Club een christelijke club in Amman waar wij een maaltijd aanbieden aan de Rotary Amman-West. Dit om enigszins onze dankbaarheid voor hun inzet en ondersteuning te tonen. De grote ruimte is een intensief ontmoetingspunt voor de beter gesitueerde bewoners van Amman.


Trots werden de beelden, gemaakt van de etappe Petra Aqaba, op drie schermen getoond.

Dit samenzijn was gemoedelijk en ook contacten met aanwezige jonge mensen, studenten van de Georgetown University uit Wasingthon en de University of Jordan, Amman geven hoop voor de toekomst.


Jufat 14 april 2011
Vandaag zijn we begonnen met een bezoek aan de Nederlandse Ambassade. Er was eerder contact geweest met mevrouw van Vliet, de ambassadeur, maar er was later iets misgegaan met emails. Vandaar dat dit bezoek op het laatste moment werd ingepland nadat zij op de Jordaanse televisie ons had gezien met de aankomst in Aqaba.
Zij geeft ook haar visie op een aantal zaken in het Midden Oosten en ook gaat ze in op het Palestijnen vraagstuk die nu wat naar de achtergrond lijkt te zijn verdwenen.
Verder vertelt ze over het gebouw waar de ambassade is in gehuisvest en die als eerste in Jordanië het duurzaamheidspredikaat heeft gekregen. Een voorbeeld van een aanpak door Nederlandse architecten ontworpen. We krijgen een mooi boekje over het gebouw mee. We konden ook een drinkglas meekrijgen maar als je ziet hoe ik dagelijks mijn tas volprop lijkt me dat niet zo'n goed idee.

Daarna zijn we met de busjes naar Mount Nebo gegaan. Opvallend is dat het veel groener hier lijkt dan in 2009. Het verschil is april en oktober! We besluiten niet de door mij toen als droomachtig mooie afdaling vanaf Mount Nebo naar de Jordaanvallei te maken maar terug te fietsen naar Meneba en vervolgens via een panoramweg naar de Dode Zee terug te keren. Wat een geweldige keuze.
Superlatieven schieten dit keer echt te kort. Op sommige stukken is de weg mooi dalend met goed zicht. Ik laat mijn fiets dan toch maar tot 79,8 km/uur gaan.
Het laatste stuk is supersteil. Automobilisten worden met een gevarenbord gewaarschuwd dat het hier met 13% omlaag gaat.
Tijdens de afdaling neemt de temperatuur voelenderwijs toe en beneden bij de Dode Zee is het echt warm.

Nadat iedereen zijn adrenaline weer onder controle heeft vervolgen we noordwaarts en laten we de Dode Zee achter ons.
We slapen vannacht in een buitenhuis in de open lucht op matrasjes. Er is ook een zwembad en dus is het al gauw een gekrioel van alleen in wielerbroek spartelende deelnemers.
Mede naar aanleiding van het bezoek aan de ambassade waar we informatie kregen over het verhoogde risico-niveau voor Syrië hebben we in de avond bij de dagelijkse evaluatie een uitvoerige discussie over plan a, b en c. Maar het heeft geen zin, immers we zullen vrijdag en zaterdag moeten afwachten wat er dan gaat gebeuren. Wel is er contact met de ambassade in Damascus en kunnen we een noodnummer bellen om te informeren op de vrije dagen daar te weten vrijdag en zaterdag.
Verder is er discussie over het al of niet ophalen van een brief van de Emir van Jeddah/ Mecca. Veel deelnemers vinden dat de brief die we van jet Jordaanse Koningshuis hebben gekregen nu wel voldoende. Maar uitgangspunt van de tocht is dat we willen verbinden en respect hebben voor elkaar religies en culturen. De symboliek Mecca Rome spreekt dan toch meer aan. Twee leden van de Rotaryclub Wengen uit Duitsland zijn deze week ook aanwezig en hebben inmiddels een zakenvisum gekregen voor SA. (de tocht wordt georganiseerd door Rotaryclubs in Jordanië, Turkije, Duitsland en Nederland).
Na met zijn allen nog eens goed de doelstelling van de tocht doorgesproken te hebben wordt besloten toch de poging te doen en proberen een brief te halen. Nu blijkt dus ook dat er verschillen in belevenis zit bij de deelnemers. Bij een aantal staat het fietsen primair terwijl bij anderen toch de doelstelling van de tocht in combinatie met het fietsen meer een geheel is. Ik reken me maar tot die laatste groep, ik ben ten slotte Rotarian.

Al Hamma 15 april 2011

We gaan vandaag 107 km fietsen richten noorden en zullen net ten westen van het meer van Tiberias uitkomen. Een prachtige dag met wel in colonne fietsen. Het is vrijdag dus zondag en de begeleidende politie is erg alert op de drukte en de in potentie stenen gooiende jongens. Dat gebeurt dan ook weinig, maar wel op het moment dat Margriet zegt over een aantal kinderen " wat een schatjes" wordt door een van hen een steen gegooid!

Verder is natuurlijk indrukwekkend dat we langs de Jordaan fietsen en een uitkijk op Israel hebben. Later zitten we letterlijk op steenworp afstand van de grens.
Onderweg gaan we nog 3 km het binnenland in om de historische plaats Pella te bekijken waar nog een romeinse zuilengalerij staat. Nu dat hebben we geweten. We klimmen zo steil dat op een gegeven moment mijn waterdruppel meter boven de 15% komt. Gelukkig niet al te lang maar het wordt uiteraard een wedstrijd. Met mijn fiets en mijn lichaam kan ik goed klimmen, dat heb ik de eerste dagen ook gemerkt.
Maar sprintend omhoog is niet mijn ding dus de twee Turkse jongens, en Robert en Ivo gaan me voor (op hun lichte racefietsjes). Maar ik kan verdienstelijk mee en daar gaat het natuurlijk helemaal niet om en toch is het leuk en ga je vanzelf competatief meedoen.

We komen aan in een buitenonderkomen van de graaf van Amman, een eretitel voor een man die ook een zeer grote kunstschat beheert in Amman.
Eigenlijk is het geen buitenhuis maar een onderkomen met een aantal kleine hutjes aan de rand van een grote vijver waardoor heen warm bronwater stroomt. Schitterend omringt door palmbomen mogen wij de nacht weer op matrassen in de buitenlucht doorbrengen.

Ook hier weer schitterend baden, heel wat bier en de inmiddels zeer bekende Jordaanse wijn.
Onze laatste avond in Jordanië of toch niet? Later op de avond lezen we via de computer met dongel van Sari, onze Jordaanse fietsgids, over de demonstraties in Syrië. Morgenochtend moeten we dus echt beslissen.
Spannend!!!!!!



Het dagverslag van 16 april komt nog maar we zitten inmiddels in Damascus. Aan de grens moesten we helaas afscheid nemen van Leo en Johan die de grens met Syrië niet doorkwamen. Er bleek een klein stukje van een sticker o.i.d. met een Hebreeuws teken aan de buitenkant van hun paspoort te zitten. Dat is dus genoeg om te worden geweigerd en op een lijst geplaatst te worden dat ze nooit meer Syrië mogen binnenkomen.
Gelukkig worden ze in Jordanië weer opgevangen door de Rotary en hopen ze binnenkort een vliegtuig naar Turkije te kunnen pakken.

Statistiek Jordanië
Stijgingsmeters 8557
Maximale hoogte is 1698
840 km
31771 cal