Verder langs de Kings Highway

8 april 2011 Al Karak - Dana

Vandaag was een mooie maar zeer zware dag. De temperatuur zeer dragelijk maar de laatste 25 km in de regen en een tegenwind van schatting 5 Beaufort. Bijzonder dat het in april nog dit weer is begrijpen wij van de gids. Ze wijten het hier aan het verstoringseffect van de Japanse Tsumani. We zitten nu in Dana met toch een beetje internet. Het is hier rustig, niet normaal voor het seizoen. Dat wijten ze aan de toeristen die het Midden Oosten zien als te spannend. Wij merken er weinig van.
Henk heeft net zijn verslag voor de centrale website gestuurd. Heeft ook leuke aanknooppunten. Zie zijn verslag op http://www.cycletourmeccarome.nl/news/view/id/159/title/zweet-bloed-harde-wind-en-regen

De begeleidende ziekenauto heeft het met ons gelukkig nog niet zo druk. Ze konden meteen eerste hulp bieden aan een auto die over het randje reed en 5 meter lager op de kop lag. Hoeveel gewonden weten we niet, maar ik denk niet dat ze in Jordanië zo'n snelle aanrij tijd gewend zijn.
De nieuwelingen binnen de groep komen ogen tekort en foto's teveel. Maar dat zien ze thuis wel. Toch heb ik ook weer veel foto gemaakt want het blijft onbeschrijfelijk mooi op de Kings Highway. Tegelijkertijd ook onvoorstelbaar zwaar. Hoewel de afdaling in de Wadi iets minder stijl ging en ik dus geen nieuw snelheidsrecord heb gemaakt was ook de beklimming van 450 naar 1200 meter langer en minder stijl dan de dag ervoor.
Toch zal blijken dat deze etappe veel zwaarder zal zijn.
Door de lagere temperaturen is de klim goed te doen. In 2009 schreef ik nog dat de temperatuur van het water in mijn bidons zo hoog werd, dat ik overwoog om als experiment een ei daarin te koken. Nu dat heeft in ieder geval geen zin.
Het wordt nog erger want we passeren Al Tafila en zowel figuurlijk als letterlijk wordt het zwaar bewolkt. De politie leidt ons via een omweg want we mogen niet door de stad zelf. Er wonen hier mensen die nogal sterk in de leer van Islam zijn en men is bang dat wij, zeker nu het vrijdag is en de gebedsdiensten gaande zijn of net aflopen teveel reactie zullen oproepen. Maar als we door een voorstadje rijden stroomt net op dat moment de moskee leeg. De politieauto probeert een baan te maken tussen alle mensen door die op de straat zijn. Dat gaat moeizaam en we worden als fietsers net doorgelaten, maar dit heeft niets weg van de mooie beelden op de flanken van een berg bij de Tour de France. Een tot twee meter doorgang tussen zwijgende mannen.
Terwijl tot nu toe iedereen vrolijk schreeuwde en zwaaide naar ons afgezien natuurlijk van de nationale kindersport hier, het stenen gooien.
Is dit alleen Al Tafila of heeft het iets te maken met groepgedrag?
In ieder geval had iedereen een beklemmend gevoel.

Dat gevoel wordt vervolgens behoorlijk omgezet in een gevoel van hoe kan dit?
Een aantal slagregens, gigantische wind en spekgladde wegen op plaatsen. Dat kennen wij niet, maar als er zo weinig regen valt en er is ook regelmatig een auto die iets minder zuinig met olie rijdt, dan kan een ongeluk in een klein hoekje zitten.
Bijvoorbeeld toch met 45 km bij een afdaling, beschut door de berg. Maar dan over een soort viaduct met opeens een wind van opzij van weet ik hoeveel. Iedereen moet fors corrigeren en daarna toch maar wat rustiger aan. Dat moet ook wel want kort daarna gaan we weer klimmen. We moeten nog "even" van 1200 naar 1580 meter voordat we de afdaling van Dana maken.

,s Avonds is iedereen voor tienen of ver daarvoor op bed.
Deze nacht presteer is het ongeveer 4 uur te slapen. Mijn darmen rommelen weer. Dat heb ik toch altijd weer na dit soort inspanningen en vreemd voedsel. Dus deze nacht heel wat op en neer gelopen naar de wc iets verder op.

9 april 2011 Dana - Petra
Met de darmen gaat het goed, ze zijn volop bezig. Met mij dus iets minder maar ik weet toch redelijk leeg op de fiets te komen. Gelukkig hebben we vandaag een korte etappe van circa 50 km en ook gelukkig gaan we op de helft koffie drinken. De overigen nemen koffie en soms een cola erbij. Ik drink maar weer cola en eet heel wat kaakjes op. Na ook hier het kleinste kamertje te hebben geïnspecteerd, ben ik toch goed in staat om het Hotel bij Petra te halen. Overigens doen we dit met de 9 man van de groep van 2009. De rest (de nieuwelingen) hebben zich afgescheiden en zijn met de bus naar Petra. Verstandig want zij gaan de hele dag daar kijken.
Wij hebben 's middags echt rust, die ik maar gebruiken voor de was, dit verslag en ik hoop nog een beetje rust.

Je merkt wel dat dit ingelaste stuk, doordat ze in Saoudi Arabië zo weigerachtig en schrikachtig waren, veel herhaling heeft. Enerzijds is het verrassende daardoor er van af, anderzijds maar dat schreef ik al eerder blijft het zeer de moeite waard.
Weer zie ik de toeristen in hun bussen door de Wadi's rijden en op uitgekozen plekken mogen ze er dan even uit. Ik ben blij dat ik het landschap niet allen intens mag zien maar bijna kan proeven en in ieder geval kan ruiken.