Bella Italia

Italië 9, 10 en 11 mei

Aankomst in Bari op 9 mei en eerste etappe naar Lucera
Na het zonnige Griekenland en een nacht met zijn vieren in de hut op de veerboot van Griekenland naar Bari komen we toch wat katterig aan. Dat kan echt niet aan het tekort aan slaap liggen of de raki, want we drinken er tussen 00.00 en 01.00 eentje voor dat we proberen te slapen. Nee het katterige is dat we op de kade van Bari grote regenplassen zien, in de lucht dreigende wolken en de temperatuur ver onder 20 is. Gaan we na het mooie weer in Griekenland weer hetzelfde krijgen als in Turkije? We hebben nog geen 5 km gefietst of de een plensbui overspoelt ons. We vluchten een benzinepomp in en gelukkig, dit is Italië, hebben ze heerlijke koffie.
Als het weer een beetje droog is vervolgen we onze weg over het vlakke landschap langs de kust. Soms door mooie plaatsjes waar de Italianen vervolgens voor chaotische taferelen zorgen met hun rijgedrag. Ze kunnen alleen vooruit kijken en wat er achter of opzij komt is kennelijk niet interessant. Parkeren kun je overal en uitstappen ook. De groep blijft gelukkig geconcentreerd rijden. Dat moet ook wel want de Italianen zijn ook kampioen in het oplappen van de weg en een kuiltje of gleuf in de weg merk je toch niet?
Nu wij wel! Ook maar in Griekenland in de leer!
De 146 km door het groene landschap, toch prachtig als je in he voorjaar fietst, gaan verder al kabbelend voorbij en in de verte krijgen we zicht op de bergen. Die zijn morgen aan de beurt.
's Avonds krijgen we te maken met de Italiaanse gastronomie. Antipaste, primo plati, secondo plat en dessert. Zo goed en veel hebben we tot nu toe nog niet gegeten. Vooral alle salami, ham, kaas in korstdeeg was om te watertanden.

De Appenijnen in 10 mei

Deze dag gaan we weer de bergen in. Gisteren hadden we natuurlijk een
vlakke etappe, maar vandaag gaat het weer echt gebeuren. We gaan van
Lucera naar Isernia. Het routeplan geeft aan 129 km en 2104
hoogtemeters. Vol goede moed en sommigen nog nagenietend van het
heerlijke avondeten en de Italiaanse wijn van gisteravond gaan we op
de fiets. Na 20 km wordt een afslag gemist. Gelukkig want dat blijkt
later als we er via een groot viaduct over heen fietsen over te zijn
gegaan in een zandpad. Na een aardige discussie en besluiteloosheid
wordt toch de knoop doorgehakt om de SS17 te blijven volgen en niet te
kiezen voor een mooie andere weg dwars over de heuvels danwel bergen.
Mede grondslag is het feit dat beide Turkse rijders wat ziek zijn en
ook voor een aantal anderen een echte klimrit niet meteen het meest
appetijtelijke is. Later zouden we volgens het routeplan weer op de
SS17 terecht komen dus geen kind overboord.
Dat we ook nog 9 km minder blijken te fietsen is alleen maar meegenomen.
Echter.................we moeten wel naast fietsen over schitterende
viaducten (die overigens wederom landschapsbederfend zijn), nu ook
door drie tunnels. De tunnels hadden we nog willen vermijden. Ook nu
weer hevige discussie en vragen. Is er wel licht in de tunnel?. Ja hoe
moeten de routeplanners dat nu weten maar er is in ieder geval licht
aan het einde van de tunnel!
Moeten we compact of juist op afstand van elkaar rijden en hebben we
lichtjes genoeg en kan de volgauto met groot licht en knipperlichten
rijden? De uitkomst is in ieder geval dat we met zijn allen veilig en
verantwoord door de tunnels zijn gereden. Morgen nog een paar te nemen
maar de onrust is gelukkig weer verdwenen.
Het weer begint zonnig maar in de bergen eerst nog bewolkt. Later
wordt het steeds zonniger. Italie op zijn best met schitterende groene
landschap en de van afstand mooie dorpjes op de bergflanken en
afgetopte heuvels. Toch weer heel anders dan Griekenland.
Heerlijke koffie ook, dat is te merken tijdens deze dag. Zelfs nog een
koffiestop 19 km voor Isernia, en koffiemaken kunnen ze hier echt.
Ook in Hotel Sayonara, waar we nu zitten, hebben ze een schitterende
bar annex koffie- en ijssallon. Echt een schitterend design van
roestvrij staal tot in de puntjes (toog, koelkast, kasten etc) en in
het midden een prachtige koffiemachine. Waarom hebben we dat in
Nederland zo weinig?

Omdat we toch iets anders rijden en er nog geen brood voor de luch was
gekocht besluit de groep spontaan om in Campobasso te lunchen.
Vergeefs zoeken we daar naar een pizzeria maar die zijn dicht of
worden afgekeurd. We belanden uiteindelijk in een klein restaurantje
waar we voor 12 Euro een pasta en daarna bief en sla kunnen eten. Het
blijkt net om de hoek van de Universiteit te liggen. Dat was al te
merken aan het aantal studenten die er ook aten. Toch spreken een heel
aantal geen Engels, of in ieder geval durven ze niet.

Overigens is het ijs hier super. Drie bollen (hier natuurlijk geen bol
maar met een spatel gemodelleerd) voor 2 Euro. Ik houd van Italie!

11 mei van Isernia naar Fiuggi 120 km

De groep worstelt zich nu naar de finish. Door de drukke wegen en het rijgedrag van de Italianen moet er voorzichtig gereden worden. Vandaag ook twee tunnels maar die gaan goed. Volop zonneschijn, dus op zich is zeker met de koffiestops de stemming goed. Toch ook wat irritaties in het peloton. De lontjes worden met het zicht van de finish wat korter.
Op tijd zijn we in ons hotel in Fiuggi. De weg is volgehangen met roze banners en vaantjes. Morgen eindigt de Giro-etappe hier. Wij hebben nog net tijd om in het hotel de finish van de etappe van vandaag op het grote scherm te zien en zien een Drent winnen, Peter Weening.

Morgen de finish in het Vaticaan en vrijdag met de bus weer terug naar Nederland waar we zaterdagmorgen vroeg aankomen.