Mooi Turkije

Beysehir Isaparta 27 april

2000 km gefietst waarvan vandaag 183,5 een persoonlijk record zeker als je dat ook nog met 24,7 gemiddeld doe. Verder al 17500 hoogte meters gemaakt. Dat is toch niet gek!

Spontaan bedacht vanmorgen na het ontbijt bij het al dan niet nemen van de trap of de lift:
Sommigen nemen de trap
Ik trap al de hele dag

Helaas is het beetje mooie weer al weer op. We fietsen over een schitterende route langs twee grote meren, zie ook nog maar eens in het routeboek: http://dl.dropbox.com/u/14632178/routeboek4.pdf of als jpg: http://dl.dropbox.com/u/14632178/ammanromejpg.rar

Sneeuw op de bergen, maar helaas voor foto's is het niets. De dag van de grauwsluier zou je het kunnen noemen. Eigenlijk verdient dit mooie landschap op circa 1000 meter hoogte dat niet, maar het is niet anders. Eigenlijk verdienen wij het niet, maar ook dat is niet anders. We begrijpen dat het in Nederland weer slechter weer wordt, dus dat biedt perspectief voor ons!
De laatste 50 km begint het ook nog te regenen. Isparta is omgeven door hoge toppen en dus ook een wintersportplaats. Wij moeten moeite doen om het laatste stuk te klimmen en ook nog wat sneeuw daarboven te zien in plaats van het snot voor je ogen te fietsen.

Op zo'n dag met veel asfalt mag je daar ook een beschouwing aan geven. Het asfalt op 80% van de wegen die we rijden en welke de belangrijkste delen van de infrastructuur zijn, is het nauwelijks asfalt te noemen. Waren we in Syrië en deels Jordanië mooi glad asfalt gewend, hier hebben ze het tot een kunst verheven om de weg vol met kleine tot iets grotere steentjes te leggen, vastgeplakt door bitumen die het liefst daaronder zit.
Gelukkig is iedereen voor de reis nog naar de tandarts geweest, anders waren de vullingen al uit de mond gevallen en voor kronen zou het nog duurder uitpakken.
Ook de fietsen hebben het te verduren. Opvallend is dat vooral een aantal Koga's die vrij nieuw zijn mankementen vertonen waardoor al een balhoofd en een stuurpen vervangen moesten worden. Dat voor fietsen die nog geen twee maanden oud zijn!
Verkeerde keuze fiets door de heren (te licht) of heeft Koga een probleem?
Gelukkig gaat mijn beproefde Globetraveller tot nu toe prima.

Met dit soort asfalt is het helemaal een wonder dat we dit soort snelheden bereiken. Steeds valt het me weer op hoeveel gemakkelijker je als groep fietst, wat ik bijna nooit doe. Nadeel blijft dat je veel op elkaar moet letten maar ook op alle dingen die er om je heen liggen en gebeuren. Topsport dus!

Tot slot nog een filmpje van de ontvangst, zoals altijd even vriendelijk en dit keer met bloemen.

http://www.youtube.com/watch?v=QsXJerCBcS0&feature=youtube_gdata_player


Isaparta Denizli 28 april
176 km met een gemiddelde van 27,5 per uur

Ja jullie lezen het goed. We hebben vandaag 14 km meer gefietst dan gepland en over het gemiddelde moeten we het dus ook maar even hebben.
Na de dik 183 km van gisteren konden we dit dus vandaag er uit persen. We fietsen vanuit Isaparta een andere weg dan gepland. Hiermee vermijden we twee lastige klimmem in het begin, hetgeen goed uitkomt, want zeker bij de ouderen in de groep moeten de spieren en bloeddoorstroming eerst goed op gang komen. Dat is al ca. 10 km meer. Op het eind blijkt dat we nog 4 km verder moeten dan het door ons als eind gestelde punt. We zitten in een dit keer vrij luxe opleidingshotel van de politie. Die van gisteren was echt iets eenvoudiger.
Er is al veel geschreven over de politiebegeleiding. Alle lof voor de goede begeleiding en afstemming van de verschillende korpsen onderling, want zodra je een bepaalde regio verlaat krijg je andere begeleiders, evenals in de stad. Hier in Denizli waren weer heel wat motoragenten en politiewagens voor ons beschikbaar. Wij vormen het toetje, want net vanmorgen is een Turkse wielerwedstrijd hier gestart.
Overigens hebben we in de afgelopen dagen wel eens tegen elkaar gezegd: in Nederland moet meer blauw op straat, hier is alleen maar blauw op straat (zo rustig was het af en toe).

Dan het gemiddelde. We kregen nog wel twee beklimmingen, bij welke tweede Aede helaas de volgauto op moest zoeken, maar daarna kregen we de laatste 50 km een afdaling van 900 naar 250 meter en op het laatst toch weer klimmen naar nu 470 meter hoogte. Soms de wind half mee, maar ook deels tegen.
Niettemin met zeer gedisciplineerd koersen lukt het ons om het genoemde gemiddelde te halen (exclusief pauzes uiteraard). We kijken er zelf van op maar zijn ook wel wat trots.

We hebben mooi weer vandaag en zelfs een deel van het traject een zonnetje. Bij het punt van de laatste 50 km zien we echter regenbuien en donkere luchten. We rijden langs het meer van Acigol. Gelukkig blijft de regen en bewolking ten zuiden van ons aan de andere kant van het meer. We kunnen zelfs onze wielerkleren met lange mouw verruilen voor korte. Hoewel de meesten beide al aan hadden, wat ook nodig was. Je merkt meteen dat je flink lager zit. Meer bomen en planten in bloei incluis de wijnranken. Nog steeds zijn we onder de indruk van dit groene land met veel akkerbouw maar ook grote steden hier. Denizli is een stad met 500.000 inwoners.

Bij de pauze 50 km voor de finish kon ik nog een mooi plaatje maken van het drietal echte senioren (Leo, 71; Piet 68 en Kees 68). Chapeau voor deze kerels en alle anderen!
Gelukkig morgen een rustdag.
Bij binnenkomst van Denizli hebben we nog een schitterend uitzicht op de bergen met op de hoogsten ook nog sneeuw.
Om zes uur type ik dit verslag en opeens regent het pijpenstelen en onweert het zelfs. Helaas voor velen die de was inmiddels in de badkuip hebben gedaan en vervolgens op het balkon hebben hangen. De was is wel min of meer schoon maar het wringen en drogen kan opnieuw beginnen.

Ten slotte:
Mijn oudste zoon is vandaag jarig (29), dus ik ben nu wel toe aan een biertje. Die schenken ze hier vanaf 18.30 en dat is het nu.

Vanmorgen in Isaparta nog een peper en zout stelletje weten te scoren (met instemming van de politieleiding, maar ik mocht het na vertrek pas vertellen aan de anderen).

Onderweg geeft Joost mij nog een leuk gezegde door van zijn broer:
Zij fietsen de bergen op
Of
Zij bergen de fietsen op

Denizli 29 april rustdag

We mogen lang uitslapen en pas om negen uur ontbijten. Gisteravond waren er bij het eten een aantal Rotarians aanwezig. Leuk gesproken over religie en de EU. Genuanceerd denken is hier het motto, maar ook bang voor de conservatievere koers van Erdogan.

Ik word toch weer om zes uur wakker en kan dan na al een onrustige nacht niet meer slapen. Uiteindelijk na wat te hebben gelegen en de NRC op mijn Ipad te hebben gelezen, sta ik om zeven uur onder de douche. Om acht uur zit ik aan het ontbijt en kort daarna druppelen de anderen binnen. Henk is mij natuurlijk al voor geweest.
Vrijwel niemand komt om negen uur binnen, de afgesproken ontbijttijd.

Om tien uur mogen we in een bus naar Pamukkale.
Wikipedia zegt hierover:
Pamukkale betekent "kasteel van katoen" in het Turks en is een natuurfenomeen in Turkije. Pamukkale ligt ten noorden van Denizli in Turkije.
Het sterk kalkhoudende water loopt er via een groot aantal terrassen van een helling. Uit het warme water (35°) slaat calciumcarbonaat neer en zo worden dikke pakketten kalk langs de terrassen afgezet. Op deze manier krijgt de helling een bijzonder uitzicht: het lijkt op een op kasteel van katoen of op een bevroren waterval. Door het grote aantal toeristen werd het proces van kalkvorming echter aangetast daarom is er voor gekozen om grote baden langs een nieuw wandelpad te maken. Bij de toegang tot dit pad moeten de schoenen uit, en er mag niet van het pad afgegaan worden. Doordat het pad continue onder water staat, is er geen slijtage meer van de witte laag.
Pamukkale is momenteel een toeristische plaats en is samen met de oudheidkundige stad Hierapolis opgenomen in de UNESCO-Werelderfgoedlijst.

Voor de jaartelling werden de warmwaterbron en terrassen als iets heilzaams gezien, waardoor de stad Hieropolis werd gesticht. In latere eeuwen werd Hierapolis getroffen door aardbevingen en plunderaars. In de Romeinse tijd was deze stad ook bekend als het Laodicea, welke bekend is uit de bijbel (In de Openbaring van de bijbel is Laodicea één van de 7 gemeenten in Klein-Azië).

Om acht uur hebben we in het sjieke restaurant van dit hotel, welke behoort aan de politie ten behoeve van congressen en opleiding, een diner met de drie rotaryclubs met Turkse muziek.
Uiteraard weer vaantjes wisselen.
Als ik de puf heb zal ik daarna de indrukken en sfeer proberen weer te geven.

Ik heb dus geen puf meer om half twaalf en morgen 134 km met heel wat klimmen.
Ik heb drie vaantjes gewisseld, gedanst en veel plezier gehad.